Vijf jaar geleden besloot ik mijn hart te volgen en naar Madrid te verhuizen. Door de geboorte van mijn dochter anderhalf jaar geleden, zie ik Spanje door heel andere ogen: ik ben een Nederlandse moeder in Spanje. En hoewel het nog steeds Europa is, is er een wereld van verschil tussen een kind krijgen en opvoeden in Nederland, of in Spanje.

Laat naar bed gaan

Het is hier niet meer dan normaal dat kinderen ruim na negen uur ‘s avonds naar bed gaan. Waar ik als kind stipt na Sesamstraat op één oor lag, blijven de meeste kinderen hier erg lang op.

Op het pleintje voor mijn huis hoor ik de eerste kinderen rond acht uur ‘s avonds naar buiten komen. Rond negen uur, net na het avondeten, is het gespeel op z’n heftigst. Kinderen rennen, steppen, fietsen en klimmen, en de ouders zitten relaxed op een bankje uit te buiken.

Zo rond halftien wordt het rustiger en gaan de meeste kinderen weer naar binnen, maar nu het hoogzomer is en de scholen dicht zijn, hoor ik rond half 12 ‘s avonds zelfs nog een enkeling buiten spelen. Maar de kreten die ik dan hoor zijn vooral vermoeide mamaaaaaaaaa!’s.

Ruggenprik en ziekenhuisopname

Thuisbevallingen bestaan eigenlijk niet in Spanje. Je wordt dan ook standaard opgenomen in het ziekenhuis en blijft daar na de bevalling ten minste 2 nachten. Tijdens de bevalling in het ziekenhuis vroeg ik om pijnbestrijding, en er werd mij meteen een ruggenprik aangeraden.

“Dat is het enige wat in dit stadium van de bevalling nog helpt, de rest is niet sterk genoeg,” kreeg ik te horen. Wanhopig van de pijn liet ik welwillend een ruggenprik zetten. In Nederland is pijnbestrijding bij een bevalling naar mijn idee nog steeds enigszins not done. Gelukkig woon ik hier!

Wat wel een enorm gemis is ten opzichte van Nederland, is de kraamzorg. Er bestaat hier geen kraamzorg. Ik had het geluk dat mijn lieve moeder over kon komen, om ons 2 weken lang te vertroetelen.

Oneindige aandacht voor kinderen

Mijn dochter wordt hier overladen met aandacht. De hele dag door hoort ze liefkozingen van willekeurige vreemdelingen op straat. Mensen zwaaien, geven luchtkusjes, raken haar aan, en een enkele keer wordt er een kusje gegeven. Hoe anders is dat in Nederland!

In haar korte leventje is ze al 5 keer in Nederland geweest en heel soms krijgt ze een lief lachje van een oudere heer of dame, maar verder wordt er maar weinig aandacht gegeven aan kinderen. Erg jammer als je het mij vraagt. Kinderen zijn heel sociaal en het is zo fijn om te zien dat al die positieve energie goed wordt ontvangen, en ze het dubbel en dwars terugkrijgt. En hoewel ik kusjes van vreemden liever niet heb, vind ik alle aandacht die Victoria krijgt echt een verrijking.

Beschermen tegen de zon in plaats van een strijd tegen de regen

Waar Nederlandse moeders bijna dagelijks vechten tegen de regen, is het hier in Madrid een dagelijks strijd tegen de zon. Hoewel de afgelopen maanden erg nat waren – klimaatverandering? – is Madrid van nature erg zonnig. Heerlijk, absoluut, maar met een klein kindje is dat best lastig.

Babylief beschermen tegen de felle zon als je in de auto rijdt, op straat loopt, of gewoon even wil wandelen in het park, is een hele opgave. Het valt me op dat Spaanse moeders makkelijker omgaan met de zon. Waar ik de poezelige voetjes van dochterlief insmeer als ik alleen al de straat oversteek, wandelen moeders hier met hun kind in de wandelwagen terwijl het lichaampje volop in de zon ligt.

Ook in het zwembad is Victoria een van de weinigen met een SPF-badpak en -hoedje. Gelukkig is er wel veel meer bewustwording, en geeft de overheid informatie over goede zonnebescherming.

Publieke crèche dicht in augustus

Hoe ze het doen weet ik nog steeds niet, maar de publieke crèches in Spanje zijn de hele maand augustus en de eerste week van september dicht. De publieke scholen zijn dicht vanaf de laatste week van juni, tot en met de eerste week van september.

Het schoolrooster wordt hier per regio bepaald en verschilt zelfs per dorp. Het rooster voor het volgende schooljaar wordt pas eind juni gemaakt en kan nog veranderen in januari, wanneer de vrije dagen van de provincies en dorpen vastgesteld worden.

Waar je in Nederland tijdens de zomer 6 weken moet overbruggen zonder school – ook bizar lang -, is dat in Spanje zo’n 2,5 maand. Dat in combinatie met fulltime werken – parttime bestaat bijna niet – maakt de Spaanse ouders echte tovenaars.

Gelukkig heb ik een lieve moeder die dolgraag op haar kleinkind komt passen. Wij gaan in augustus dan ook genieten van het gezelschap van omalief, en kopen een abonnement voor het zomerbad. En, om eerlijk te zijn, zijn de zonnige zomers van Spanje écht wel wat ongemakken en cultuurverschillen waard!

Dit artikel is gepubliceerd op Famme Baby