Ik ben een werkende moeder. Ik ben dankbaar dat de combi werk en ouderschap mogelijk is, maar echt makkelijk is het niet. Want naast het combineren van snotneuzen en deadlines, is er op de werkvloer veel veranderd sinds ik moeder ben.

Boksbalborsten

Op het eerste gezicht lijk ik een normale werknemer maar stiekem ben ik een menselijke melkfabriek. Terwijl ik rustig aan het werk ben, is mijn lichaam de komende maaltijden en snacks voor mijn dochter aan het maken. Rond 14 uur ‘s middags maak ik stiekem mijn bh los. En rond 16 uur ‘s middags kan ik iedereen van het kantoor doodknuppelen met mijn borsten. Mijn borsten lijken van die kneiterharde met zand gevulde stressballen. Erg charmant.

Mijn pauze is mijn holy grail

Waar ik vroeger niet zoveel om mijn ontbijt, koffiepauze of pauze gaf, is dit nu anders. Het enige moment dat ik even rustig kan genieten van een kopje koffie, is op werk. Een rondje lopen zonder baby op of naast me, is een zegen. En rustig kunnen eten zonder kinderhanden in mijn maaltijd, is af en toe ook best fijn.

Van Instaqueen naar babylove

Voor de baby liet ik iedereen altijd mijn hilarische meme-verzameling op mijn Instagramaccount zien, maar sinds een paar maanden is het akelig stil op mijn profiel. In plaats van meters maken met mijn duim en leuke plaatjes vinden, ben ik mijn kindje aan het entertainen. Veel tijd voor leuke memes zoeken is er dan ook niet meer. Gelukkig heb ik uren aan babybeeldmateriaal op mijn telefoon en in plaats van leuke plaatjes schuif ik de nieuwste video’s van dochterlief onder ieders neus. Wie wil de nieuwste overwinning van mijn schattige dochter zien? Ze gooit met een bal! Mijn populariteit op het kantoor is inmiddels wel wat gedaald, gok ik zo.

Vieze snottebellen

Ik had altijd een grote mond over je neus snuiten op de werkvloer. Tegenwoordig doe ik zelf niet anders. Ik ben 24/7 verkouden en de hele dag op het toilet doorbrengen, gaat niet. Die crèche is een schuilplaats voor vieze bacteriën, want de snotregen is never ending. Ook erg charmant.

Snel naar huis

Na mijn migratie naar Spanje had ik besloten zonder agenda te leven en niet meer te rennen om ergens op tijd te komen. Ik zou perfect integreren: rustig en stressloos leven. Je kent het wel, mañana, mañana. Maar nu ik een dochter heb, zijn mijn prioriteiten gewijzigd. Ik heb namelijk een écht belangrijke reden om te rennen: ik kan niet wachten om mijn snoezepoesje op te halen op de crèche.

De partypooper

Het kerstfeest, de vrijmibo, verjaardagen en andere activiteiten die na werktijd plaatsvinden, zijn niet meer voor mij bestemd. Alles na werk is leuk, maar het is even geen optie. Met een baby die niet slaapt zonder mama en te vroege ochtenden, zijn feestjes voor mij niet weggelegd. Helaas pindakaas, maar er zijn ergere dingen in de wereld.

Nieuwe matties

Waar ik vroeger niets met Klaartje had, wisselen we nu blikken van verstandhouding uit en kletsen we enthousiast bij de koffiemachine. Klaartje heeft namelijk ook een kindje, van ongeveer dezelfde leeftijd. Gesprekken over inentingen, luiers en school zijn hot topics en een playdate staat op de planning.

Soms vind ik het jammer dat ik een werkende moeder ben. Ik werk voor een erg gezellig bedrijf en ik kan niet meer zomaar even blijven hangen of mee feesten op spontaan feestje. Hoe hip en multitasking ik ook ben, ik zal de komende tijd na werk nog steeds naar huis vliegen. En eerlijk? Een vrijmibo met limonade en dansen met mijn mini, is eigenlijk ook wel heel leuk.