Deze maand is het de Internationale Maand van de Borstvoeding. Wéér een of andere Internationale maand, je wordt er niet goed van, toch? Toch zijn dit weken die mij aangaan, want helaas is het natuurlijke fenomeen borstvoeden nog lang niet overal even vanzelfsprekend.

Dit artikel is gepubliceerd op Famme Baby

Er zijn veel vrouwen die vreemd worden aangekeken als ze publiek voeden, langvoeden of überhaupt voeden en deze week gaat voor mij dan ook om meer dan enkel borstvoeding. Voor mij gaat deze week om gelijkheid, vrijheid, feminisme en vooruitgang. Er is nog zoveel loos in de wereld en het taboe rondom publiekelijk borstvoeding geven is er één van.

Self-service

Ik zal nooit vergeten hoe het voelde toen ik voor het eerst borstvoeding gaf, een paar minuten na de geboorte van mijn dochter. Het voelde alsof een ministofzuigertje mijn tepel probeerde op te zuigen. Haar minimondje aan mijn tepel kietelde, en ik moest lachen. Ik zat er onhandig bij. Een paar minuten later legde een verpleegster Victoria goed, en nu zijn we ruim anderhalf jaar verder.

Ze doet aan self-service in alle mogelijke posities en ik voel het nauwelijks meer als ze drinkt. Ook dat gekke gevoel van het toeschietreflex is bijna helemaal verdwenen. Wat we nog over hebben is een hongerige, soms vermoeide of boze dreumes, die te pas en te onpas mijn borst wil. En ik? Ik vind het wel prima, eigenlijk.

Sex sells

Toch is er nog best veel wat mij stoort als het om borstvoeding gaat. Dat ik als langvoeder tot een bedreigd moedersoort hoor, dat iedereen een mening over borstvoeding heeft en dat publiek voeden een issue is. Toch snap ik dat laatste punt wel. Ik weet zeker dat er op dit moment meer borsten worden gebruikt voor seksueel genot dan voor borstvoeding. En dat is niet zo gek. Sex sells, dat weet iedereen. Het is dan ook enigszins logisch dat mensen borsten allereerst associëren met seks.

Maar iedere weldenkende man en vrouw weet dat het niet oké is om een seksuele associatie te hebben bij het zien van een vrouw die borstvoeding geeft aan haar kind. Maar reacties als bah, doe niet zo vies, je bent echt gek, bedek je eens, zijn naar mijn mening een reflectie van hun eigen gevoelens. Ze voelen iets wat niet hoort, en dat weten ze. En in plaats van dieper in te gaan op deze gevoelens, ontdekken wat het precies is en wat er aan gedaan kan worden, wordt de moeder als schuldige en viezerik aangewezen en is zij degene die moet wijken.

Ga naar buiten

Wat borstvoedende vrouwen hier aan kunnen doen is ervoor zorgen dat borstvoeding júíst zichtbaar is. Ga naar buiten! Je hoeft je niet te verstoppen. Borstvoeding een privé-aangelegenheid en een intiem moment tussen moeder en kind? Voor mij in ieder niet, volgens mij is dat een excuus van mensen die het liever niet zien.

Het is juist heerlijk om buiten te genieten van het mooie weer en een tevreden baby, dreumes of peuter. En als iemand een kind een paar keer ziet drinken zal diegene zich bij de volgende keer minder ongemakkelijk voelen. Dat is precies wat we nodig hebben!

Buigen voor het probleem

En natuurlijk, het is superspannend, vooral in het begin. Je bent kwetsbaar, misschien onzeker, maar kiezen voor de makkelijke weg – je bedekken of binnen voeden – is buigen voor het probleem, als je het mij vraagt. Ik vind het prima dat borsten vandaag de dag vooral als seksueel worden gezien, maar laten we niet vergeten waarvoor ze eigenlijk zijn gemaakt en een probleem creëren dat er niet zou moeten zijn.

En of ik nu bij de gekke langvoeders hoor, of gewoon Sherita ben die haar kindje de borst geeft, ik ben na al die maanden borstvoeding eindelijk zo ver dat het mij helemaal niets meer uitmaakt wat anderen ervan vinden. En ik wens dit alle andere borstvoedende moeders ook toe, dus gooi je angsten overboord en ga ervoor!