Het is een bloedhete zomerdag in het mooie centrum van Madrid. Ik loop door Salamanca, een chique wijk in Madrid. Voor mij loopt een vrouw. Ze valt een beetje uit de toon in deze wijk. Ze draagt een nauwsluitend en half doorschijnend jurkje. Haar bh en onderbroek laten diepe sporen achter in haar huid. Haar armen glimmen van het zweet. Ik krijg het spontaan benauwd bij de aanblik van haar strak ingepakte, zweterige lichaam. Ik zie de zweetpareltjes in haar nek en de stoppels op haar benen. Nèt als ik een oordeel wil vellen over haar lichaam en haar manier van kleden, herinner ik mijzelf aan mijn nieuwe levensles: niet oordelen. Spontaan komt er een rust over mij en ik voel mij.. jawel.. bevrijd.

Bevrijding – zelfstandig naamwoord

Er is genoeg te zien om een mening te vormen

Ik heb genoeg materie om een oordeel over deze vrouw te vormen. Ik kan een mening hebben over haar lichaam, haar kledingkeuze, over haar kapsel, haar benen, zelfs over haar ondergoed. Ik besluit mijn wilde gedachten te temmen en deze vrouw te zien als een willekeurig levend wezen. Deze vrouw die op deze vroege warme ochtend zelfverzekerd of misschien wel totaal onzeker het huis verliet. Misschien is ze net 20 kilo afgevallen en voelt ze zich fabuleus. Wellicht heeft ze besloten voor de rest van haar leven maling te hebben aan wat anderen van haar vinden en zich te kleden zoals ze wilde. Of misschien voelt ze zich gewoon mooi zoals ze is. Het kan ook zijn dat ze helemaal niet nadenkt over haar looks, en ze bij het opstaan gewoon het eerste kledingstuk uit de kast trok. Misschien is ze bezig met een challenge, of voelt ze zich aangemoedigd om te zijn wie ze is. Waarschijnlijk heeft ze meer wijsheid dan ik, en wéét ze dat schoonheid in alle gestaltes voorkomt.

Ik zie haar liever als een neutraal persoon

Wat haar redenen ook mogen zijn, belangrijker zijn mijn gedachten over deze mevrouw. In plaats van een mening te vormen — we moeten al zoveel vinden — is het fijn om deze druk een keer niet te voelen. Deze vrouw is een neutraal persoon. Niet mooi, niet lelijk, niet vriendelijk, niet onaardig. Een voorbijganger, een persoon die ik niet kende, niet ken, en waarschijnlijk ook nooit zal leren kennen. Mijn hoofd vullen met ruis over deze vrouw, is zonde van mijn neutrale staat. Een staat waarin ik me open kan zetten voor al het moois, voor creatieve processen, voor mooie momenten en nieuwe ideeën. Voor mooie herinneringen, en spannende nieuwe plannen.

Ze is een makkelijk slachtoffer

Deze mevrouw was zo´n makkelijk slachtoffer. Zonder al te veel creativiteit kon ik haar ten prooi laten vallen aan al mijn meningen. Maar het feit dat ik mijn gedachten kan rechtbuigen, bewijst hoe sterk een brein kan zijn. Ik ben geen mindfulnessgoeroe, geen meditatiemeester, maar dat ik mijn gedachten onder controle kan houden, is een heel fijn moment van realisatie – nog zo’n zweverig woord- . De realisatie dat ik zelf beslis hoe ik denk, wat ik denk maar bovenal, waar mijn gedachten dan wel naar toe gaan, positief of negatief, het is maar wat ik ervan maak werkt … heel bevrijdend.

Bedankt voor het lezen. Ik hoop dat je het een mooi artikel vond. Ken je iemand die dit artikel leuk vindt om te lezen? Deel hem dan!